Σύμφωνα με ιατρικές έρευνες η συστηματική άσκηση αυξάνει τις πιθανότητες για υγιεινή ζωή, για καλύτερη κινητικότητα, καλύτερη όραση, για ανεξαρτησία, για αυτοεξυπηρέτηση. Ο φυσιοθεραπευτής ενθαρρύνει τους ηλικιωμένους για άσκηση, η οποία όμως να αναλογεί στην ηλικία και φυσική ικανότητά του. Η άσκηση σε αυτές τις ηλικίες ήταν μέχρι πρότινος θέμα προκατάληψης, δεν υπήρχε η κατάλληλη υποδομή και κυρίως η σωστή ενημέρωση. Δυστυχώς για την χώρα μας η ενημέρωση βρίσκεται ακόμα σε χαμηλά στάδια όπως άλλωστε και σε όλους σχεδόν τους τομείς της δημόσιας υγείας και κοινωνικής πρόνοιας. Η έλλειψη υποδομής για τέτοιου είδους προγράμματα είναι δυστυχώς πραγματικότητα . Όμως η αρχή πρέπει κάποτε να γίνει ώστε να δούμε την ποιότητα της ζωής μας να βελτιώνεται.
Ποια όμως είναι η σχέση του φυσιοθεραπευτή με την άσκηση? Πώς μπορεί να βοηθηθεί ο ηλικιωμένος από τον φυσιοθεραπευτή ?
Ο φυσιοθεραπευτής είναι επιστημονικά καταρτισμένος κατάλληλα ώστε να παρέχει κάθε είδους οδηγία, αλλά και θεραπεία σε αρκετές από τις παθήσεις που ταλαιπωρούν τους ηλικιωμένους, και μπορεί υπεύθυνα να δώσει το στήριγμα και την φροντίδα σε ότι του ζητηθεί. Γνωρίζει άριστα την δομή του ανθρώπινου οργανισμού, την λειτουργία του κάτω από φυσιολογικές αλλά κυρίως κάτω από συνθήκες άσκησης αλλά και κάτω από συνθήκες που χαρακτηρίζονται από μία παθολογική κατάσταση ( π.χ. αρθρίτιδα, αυχενικό σύνδρομο, οσφυοισχιαλγία, καρδιοπάθειες, διαβήτης…)
Η άσκηση περιλαμβάνει πολλές ενότητες, έχει διαχωρισμούς και δεν είναι μονότονη και προκαθορισμένη. Σε αυτές τις ηλικίες η άσκηση είναι κάπως διαφοροποιημένη, βασίζεται στην μυϊκή και καρδιακή ικανότητα του κάθε ατόμου ξεχωριστά, και φυσικά προσαρμόζεται στις ανάγκες του. Άσκηση είναι η απλή κίνηση του χεριού, αλλά άσκηση είναι και το χαλαρό τρέξιμο. Για κάποιους το τρέξιμο είναι η ιδανική άσκηση, για κάποιους άλλους μία απλή κίνηση του χεριού είναι αρκετή.
Η άσκηση αυξάνει τον καρδιακό τόνο, γυμνάζει τους μύες της καρδιάς, και αυξάνει την παροχέτευση του σώματος σε οξυγόνο. Η καλή αιμάτωση κυρίως των λειτουργικών αρθρώσεων ( ισχίο, ώμος, σπονδυλική στήλη ) και των αντίστοιχων μεγάλων μυϊκών ομάδων, διατηρεί τον οργανισμό σε υγιή κατάσταση μειώνοντας τις εκφυλιστικές τάσεις των αρθρώσεων, διατηρώντας, αλλά και αυξάνοντας την λειτουργικότητά τους.
Οι περισσότεροι ηλικιωμένοι αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας και για τον λόγο αυτό το πρόγραμμα της άσκησης βασίζεται κυρίως σε αυτόν τον παράγοντα.
Το πρόγραμμα άσκησης που ενδείκνυται για ασθενείς ύστερα από εγχείρηση καρδιάς δεν ταιριάζει σε διαβητικούς ασθενείς, ή ασθενείς με χρόνια νεφρική ανεπάρκεια. Οι διαβητικοί ασθενείς(τύπου Β) χρειάζονται πρόγραμμα που να βασίζεται στην αύξηση της αεροβικής ικανότητας, η οποία σταδιακά θα οδηγήσει στην αύξηση της δράσης της ινσουλίνης. Ο ασθενής ύστερα από ένα ισχαιμικό επεισόδιο πρέπει σταδιακά να βελτιώσει την αεροβική του ικανότητα (τρέξιμο, κολύμπι) και να αποφύγει την αναερόβια άσκηση ( άρση βαρών).
Τα αρθριτικά είναι μια φυσιολογική φθορά του οργανισμού. Δεν υπάρχει θεραπεία για αυτές τις παθήσεις σε ασθενείς αυτής της κατηγορίας. Υπάρχει όμως η πρόληψη και η ενημέρωση, στοιχεία που αποδεδειγμένα έχουν μειώσει την ένταση και την επέκταση της παθολογικής αυτής καταστάσεως. Η άσκηση και η κίνηση σε όλο το εύρος είναι τα μόνα αποτελεσματική για την μείωση των προβλημάτων αυτών. Η καλή αιμάτωση της άρθρωσης είναι το κλειδί της αντιμετώπισης, της πρόληψης και θεραπείας των εκφυλιστικών αρθροπαθειών. Η εξειδικευμένη κινητοποίηση των αρθρώσεων ( mobilization ) μπορεί αποτελεσματικά να βελτιώσει την κινητικότητα της άρθρωσης. Όμως σε περιπτώσεις που η οστεοπόρωση ξεπερνάει το 25%, καλό θα ήταν να υπάρχει μία σύνεση και προσοχή σε αυτούς τους λεπτούς χειρισμούς. Η άσκηση και η κατάλληλη διατροφή διατηρούν σε ικανοποιητικά επίπεδα την οστική μάζα, όταν όμως αυτά ξεκινήσουν νωρίς και πάντα σε συνεννόηση με τον προσωπικό ιατρό.
Είναι λοιπόν ευεργετική η άσκηση, η οποία όμως γίνεται κάτω από προϋποθέσεις, πάντα με την σύμφωνη γνώμη του ιατρού και φυσιοθεραπευτή. Οι οδηγίες που δίδονται πρέπει να ακολουθούνται πιστά, και η συχνότητα της άσκησης πρέπει να ορίζεται από τον φυσιοθεραπευτή πάντα με γνώμονα την φυσική ικανότητα του ασθενή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου